Amasra’da yaşanan facia sonrası geride kalan acı, çaresizlik ve gözyaşı oldu

Ölüm sessizliği Amasra’nın üzerine çökmüştü. Toz, soğuk ve çamur, neyle karşılaşacağımıza ait bize ipucu veriyordu.

Patlamanın meydana geldiği maden alanına sabahın birinci ışıklarıyla ulaştık. Ambulans sirenleri ve sedyelerin ortasında koşuşturan sıhhat görevlilerini geçerek ben de ailelerle birlikte beklemeye başladım. Güneş doğmuş olmasına rağmen ısı vermek konusunda hayli cimri davranıyor, is ve soğuk üzerimize yapışıyordu. Ayaz, personellerin kömür karası ellerini pembeleştirmiş, yüzlerine ise deva aramaktan usanmışlara has bir donukluk katmıştı. 

Facianın akabinde açığa çıkan gaz da yakınlarının sağ çıkmasını bekleyen ailelerin üzerine kara bir bulut üzere çökmüştü. 

Kömür karasına karışan gözyaşlarını dindirmek için birbirlerine sarılan personeller, arkadaşlarını kurtarabilmek umuduyla maden ocağına indiler. 

Gazetemiz muhabiri Cengiz Karagöz

“YAŞANANLAR ÇOK ZOR”

Felaket vakitlerinde birtakım sözler manasını yitiriyormuş. Birçok gündelik kavram o maden alanında manasını yitirdi. Kimi sözlerin manasını ise tekrar tıpkı maden alanında öğrendim. Tahminen de buydu; bilmek ve öğrenmek ortasındaki fark… “Umut” sözünün gerçek karşılığını yakınlarının sağ çıkmasını bekleyen ailelerin gözünde görüp, “dayanışma” sözünün karşılığını da kurtarma takımlarının dinlenirken ayaküstü yaptığı birkaç satır muhabbette duydum. Saatler boyunca madende kurtarma çalışmalarına katılan emekçiler soluklanmak için bazen dışarı çıkıyor, dışarıda aldıkları nefesten adeta mahcubiyet duyar üzere yarım yamalak bir sigara içip tekrar madenin yolunu tutuyordu. Denk geldiğimiz emekçilere birkaç soru sorma fırsatı arıyordum, fakat ne çalışanların ne de ailelerin yaşananları anlatmaya mecali yoktu. Kurtarma gruplarından bir çalışanla çok kısa da olsa konuşma fırsatı buldum. Yorgunluktan, tahminen de gördüklerinden ötürü konuşurken sesi sıkıntı çıkıyordu. Yalnızca şunları söyleyebildi: “Bu yaşananlar çok sıkıntı.” 

Dışarıda bekleyen herkesin gözü asansörün hareket eden iplerindeydi. Lakin açılan her kapıdan bir personelin cansız vücudu çıkmaya başlayınca umutlar yerini ağıtlara bıraktı. Vakit geçti, madendeki tüm emekçiler çıkarıldı. Politikler geldi, açıklamalar yapıldı, sonrasında alan tenhalaştı. Feryatlar, ömrünü yitiren personellerin meskenlerine ve köylerine bölüşüldü. 

“BAĞIRA BAĞIRA GELDİ”

Uzmanlarla konuşup patlamanın nedenini, hatalısını ve matematiğini anlamaya çalıştık. Bağımsız Maden İş Sendikası Genel Lideri Gökay Çakır, “Önemli olan beşere yaşarken bedel verilmesidir. Bunu Soma’da da Ermenek’te de yaşadık. 2022 yılındayız. Dünyanın her tarafında madenler var, lakin Türkiye’deki madenlerde her vakit bu facialar yaşanıyor” dedi. İhmaller ortada, yapılan ikazların dikkate alınmadığı da… Fakat sorumluların ismi saklı tutulurken bağıra bağıra gelen iş cinayetine kurban giden temizlerin ismi belirli.. Tam 41 kişi ve hepsi personel.. 

Fotoğraflar: Vedat Arık